Vertrouwen

Lieve Celine,

Sinds een paar weken ben ik je steeds meer aan het "los laten", vrijer aan het laten spelen, niet met alles wat je doet uitleggen hoe het moet. Het is best moeilijk, ik wil je continu helpen, begeleiden en beschermen, maar ik dacht dat beschermen wat ik doe, beschermt het je wel of belemmer ik je alleen maar, omdat ik je "veilig" wil houden?!

Ik dacht waarom ben ik zo bang? Wat als ze een beker omstoot? So what? Dan ruim ik het gewoon op.  Of Is het, het weggeven van controle?  Terwijl ik heel goed weet, dat wanneer iets mag gebeuren, dat het wel gebeurd. Ik heb helemaal nergens controle op, behalve op mijn eigen zijn. Of de angst der veroordeling? Want als er iets met jou gebeurd of je doet het niet zoals het "hoort", wordt mama er voor aangekeken?  En toen dacht ik; hoezo moet ik daar bang voor zijn, ik overleef dat wel hoor! Ik wil helemaal niet zijn zoals het "hoort", zoals andere verwachten dat je bent, volgens het tabelletje van het consultatiebureau. Ik wil mijzelf zijn, vrij in alles wat ik jou, op mijn eigen manier als mama mee wens te geven. Zijn en laat zijn is iets wat veel mensen nog mogen leren inzien, misschien mag ik daarin wel helpen. Of de angst om je te verliezen? Waardoor ik de grip probeer te bewaren? Terwijl jij een eigen mensje bent! Je bent niet van mij om te verliezen. Ik heb de rol gekregen om je te begeleiden en te leren dat wat je nodig hebt om uiteindelijk de persoon te worden die jij kiest om te zijn. Die angsten van mij slaan echt helemaal nergens op en ze belemmeren jouw in wie je bent.

Oma zegt: "Ja, doe maar gewoon normaal hoor Ellen en laat dat lieve meisje eens lekker zelf haar gang gaan, laat haar eens ontwikkelen, zit haar eens niet constant in de gaten te houden."

Mijn telefoon was uitgevallen en ik was niet bereikbaar voor een paar dagen en ik bedacht me: punt 1 oma heeft gelijk. 

Als ik naar mijzelf kijk, leer ik door te ervaren .. Dingen die oma tegen mij zegt komen altijd later pas bij mij aan ;).

Als ik nu eraan denk, denk ik jeej wat verschrikkelijk om zo paniekerig te zijn. Ik dacht het Universum, Engelen zorgen heel erg goed voor ons als ik kijk naar mijn wensen en naar hoe mijn leven is. Ik vertrouw er volledig op dat Engelen, de "juiste" ingevingen geven door datgeen te doen wat je mag doen om je eigen lessen te leren zoals jij het aan mag gaan. Misschien hoort daar ook wel een paniekerige moeder bij haha, maar ik denk het niet, anders had ik deze inzichten niet gekregen. 

Dus ik ben begonnen met loslaten, ik ga je niet meer voor bijna alles wat je doet "Beschermen" door te roepen dat je voor alles uit moet kijken. En je hoeft niet alles te doen zoals ik wil dat je het doet, nee dat is ronduit belachelijk! Jij mag het doen zoals jij denkt dat het goed is. En ik heb besloten je de ruimte te geven om zelf hulp te vragen, zonder dat ik het je om de 10 min vraag of je mama's hulp nodig hebt, dan is het antwoord toch nee haha. Terwijl ik ontdekt heb, dat wanneer ik je geen hulp aanbied, je zelf komt vragen :). Dat is precies hetzelfde als, dat je ineens dingen komt vertellen, over school of over anderen dingen. Dat gebeurd wanneer ik nergens om vraag en ik zelf mijn hoofd leeg heb. Ik laat je gewoon zijn. Wil je vertellen, dan ben ik er voor je.

Onvoorwaardelijk lief hebben is mijn houden van voor jou zoals je bent, niet zoals ik verwacht dat je bent of zoals ik wil dat je bent of zoals ik wil dat je doet en bent, omdat anderen dat verwachten. Ondanks de normen en waarde die ik je graag mee wil geven in het leven.

Ik heb je onvoorwaardelijk lief! En mij zelf ook. Wij mogen zijn wie we zijn!
Jouw thuis, thuis zijn in acceptatie en met veel respect voor wie je bent, Veiligheid, Rust, Zekerheid, Ruimte, Vertrouwen, Liefde en Bescherming (en dan niet met verstikkingsgevaar) dat wil ik je graag bieden als jouw mama. In gevoel, in het zijn; compleet. Ja, dan moet ik acuut ophouden met mijn rare paniekerige gedrag!

Ik vertrouw je! En ik Vertrouw op de ingevingen die jij krijgt. Jij bent ook een engel! Puur vanuit liefde en licht gegeven.

Ruimte om te ontwikkelen, te groeien, te zijn hoe en wie jij wenst. En het is niet de bedoeling dat je bang wordt en onzeker voordat je iets gaat doen, het zou heel fijn zijn dat je leert van dat wat je gedaan hebt, zodat je de volgende keer beseft dat je het op een andere manier mag doen. Dan krijg je ervaringen, een goede of slecht? Dat bepaal je dan zelf.