Accepteer wie je bent

Lieve Celine,

Vandaag had ik het nog met je oma over, dat ik gesprekken met je heb waarvan ik nooit verwacht had dat ik het al met je aan zou moeten gaan. Ik denk, zo onwetend over kinderen, die gesprekken over; eigenwaarde, accepteren wie je bent en je bent goed precies goed zoals je bent, komen zo rond de puberteit haha.

Ook ben ik er achter gekomen dat het schoolplein niet echt  aan je eigenwaarde meewerkt.

Zo kwam je een paar weken geleden thuis met: "mama, mag ik een grijze jas?

Ik: "Nee joh , waarom? Deze jas is nog niet zo oud en nog heel. "

Waarop je zei:" Die en die hebben een grijze jas en zij deden een spelletje en zij zeiden dat alleen kindjes met een grijze jas mee mochten doen, ik mocht niet meedoen, mama."

Eerlijk gezegd wist ik niet meteen hoe ik hier mee om moest gaan, want mijn hart brak,. Maar aan de andere kant dacht ik, het zijn kleuters van 4 -5 jaar.

Ik heb je uitgelegd dat je je kleur van je jas niet hoeft te veranderen, ben zoals je bent en dan zijn er kindjes die met je willen spelen zonder dat je je kleur van je jas hoeft te veranderen.

Ik voelde verdriet, maar voelde me ergens ook boos. Ik denk dat het de eerste keer was dat ik eerst 2 min na heb gedacht voordat ik iets hierop terug zei, want het zijn ook nog maar kinderen, zij zien niet dat het afwijzen van iemand om een kleur jas veel dieper binnenkomt in gevoel dan dat wat de buitenkant op dat moment laat zien, dat het in eens niet meer gaat het om de kleur jas, maar om het niet geaccepteerd worden. 

Het is helemaal niet makkelijk om 4 jaar te zijn en op school is het een hele harde leerschool. 

Wel heb ik dit meegenomen naar hoe belangrijk is het dat je weet en voelt dat je liefde en licht bent, dat je zo ontzettend veel waard bent, precies zoals je bent. 

We maken er nu een spelletje van en zo hoop ik dat wanneer iemand iets tegen je roept of je afwijst op wie je bent, dat jij weet dat het niet waar is wat ze roepen, want jij bent lief, mooi, heel erg wijs en precies perfect en compleet zoals jij bent. Ze zeggen weleens: "niemand is perfect". Terwijl ik denk dat iedereen perfect is op zijn of haar eigen manier. Wie bepaald wat perfect is?? Ik denk dat jij zelf dat bepaald over jouw eigen zijn en niemand anders. 

Vanavond was ik je haren aan het kammen en jij was de haren van je Barbie aan het kammen.

"Mama, zou je graag blond haar willen?"

Ik dacht nou een paar tinten lichter voor de zomer, ja graag! Haha, maar ik zei je nee, want ik ben blij met wat ik van de natuur gekregen heb.

Waarop jij zei:' Ik wil alles afscheren en dan blonde haren terug op m'n hoofd plakken".

"Waarom wil je dat?"  vroeg ik je.

"Dan ben ik mooier, mama."

Ik heb je uitgelegd dat je deze mooie bruine haren gekregen hebt van de natuur en dat de natuur je het beste aanbied wat nu bij jou past.

Je bent perfect, prachtig, mooi en puur zoals je bent.

ik zei je: "Misschien willen meisjes met blonde haren wel graag bruine haren hebben".

Wat ik niet gedacht had, is dat je nu heel erg in een fase bent van hoe zien mensen eruit, de verschillen. Wat eigenlijk wel heel logisch is, je bent vol in groei en ontwikkeling. 

"Mama, dat meisje op tv is stom." Zei je. "Omdat ze heel erg dik is."

Waarvan ik dacht, hoe kom je er bij? Een paar meisjes op school hadden je dik genoemd., vertelde je.

Ik dacht nou ten eerste je bent niet dik, ja je hebt stevige billen, maar je bent niet dik en dan der bij wie bepaald dat, wat is dik, wanneer is iemand dik of te dik?

Ik vroeg je: "Celine, wat vindt jij zelf? Vind je dat die meisjes gelijk hebben? Denk je dat je dik of te dik bent? Gelukkig zei je nee en ik vertelde je dat ik je ook niet dik vindt, je hebt stevige billen, maar dik vind ik je niet. 

Dus de volgende keer mag je weten: laat ze maar, want ik weet dat het niet zo is en mijn mama weet dat het niet zo is. Er is iemand misschien die hun dik noemt, want hoe komen hun er bij? 

Er zijn heel veel verschillende mensen; dik, dun, lang, klein en met een verschillende taal of een verschillende huidskleur.

Er zijn zo veel verschillen, dat zegt niet dat anders zijn, stom zijn is. Wij zijn allemaal mensen en ik geloof puur dat wij allemaal vanuit liefde en licht gekomen zijn, ja ik geloof in de ziel van de mens en in de mens zelf. 

Iets anders zijn, iets op een andere manier doen, een andere haarkleur of een andere kleur jas hebben betekent niet dat, dat stom, lelijk of fout is! 

Accepteer en respecteer jezelf, heb je zelf onvoorwaardelijk lief en daarna anderen ook! 

Ik hoop dat ik je meegeef dat wat voor jou genoeg is om zo sterk in je eigen kracht te gaan staan dat je, nu op het schoolplein en later in je groei in je volwassen worden en zijn ten alle tijde in je eigen kracht blijft staan, je volledig geloofd in jezelf,  in wie je bent en wat je waard bent en never, never nooit twijfelt over je eigen ik, omdat andere mensen (of die ene persoon) gewoon niet beter weten!

Vanuit jouw liefde zijn, leer je mensen zijn in wie ze zijn voor alles wat je nodig hebt om hen inzichten te geven voor hoe hun kijk is op hun eigen ik.

Wij blijven ons zelf!! Vanuit onze eigen innerlijke liefde en kracht gegeven voor hoe wij vanuit liefde voor ons zelf en voor anderen zijn. 

Lieve,  lieve Celine, jij bent mooi zoals je bent, lief zoals je bent en je mag zijn zoals je bent. Twijfel daar never nooit aan, omdat anderen niet leren of hebben geleerd wat jij nu wel leert.

Veroordeel niet, bekritiseer niet, ben zoals je bent of zoals je vanuit je eigen liefde en kracht wenst te zijn en accepteer & respecteer anderen zoals zij zijn of zoals zij kiezen om te zijn. 

Er komt wel een tijd dat je zelf inziet dat mensen die heel mooi zijn toch ook heel lelijk kunnen zijn en minder mooie mensen, heel erg mooi kunnen zijn, maar dat we al met al allemaal mooie mensen van liefde en licht zijn.