"Als je het nog één keer doet, dan gaan we niet meer dit of dat doen". Crab, mijn dreigement help niet en nu moet ik doen wat ik gezegd heb, maar dat wil ik helemaal niet :(, zal ik je dan nog één kans geven? Ok je krijgt nog één kans.
Eerlijk naar mijzelf via jou. Wat jij mij leert is; zeg of beloof niet iets waar je zelf niet compleet achter staat, want haha jij zal net juist datgeen kiezen, wat ik niet verwacht had. "Celine, omdat je zo super goed je best hebt gedaan op school mag je extra vandaag kiezen wat we buiten huis gaan eten". Ik denk je kiest Mac Donalds, die gedachte zat bij mij, hoe kan die dan ook in jouw hoofd zitten? haha.. "sushi mama!!, maar wel in dat restaurant he?!!" Met €25 euro in mijn portemonnee kunnen we helemaal geen sushi gaan eten.
Altijd dacht ik dat ik een super eerlijk en puur persoon was en toch word ik met regelmaat door jou geconfronteerd met hoe super eerlijk ik naar mezelf en dus ook naar jou toe ben. Valt vies tegen, kan ik je eerlijk zeggen :).
Vanaf dat moment denk ik toch eerst maar even na voordat ik zomaar iets naar je roep haha en dan vooral aan hoe zou je kunnen reageren haha en wat wil ik bereiken.. Je zet me regelmatig aan het denken, vooral over mezelf en over wat is het doel? Waar willen we naartoe?
"Kijk toch eens uit! sukkel! " ik schrik in mijn auto, tijdens het rijden.. Eigenlijk heel eerlijk ben ik degene die ook beter uit had moeten kijken :) en dan oh crab je zit bij me in de auto en vanuit de achterbank hoor ik: "mama, jij roept sukkel! oh ho, dat mag niet mama, ja mama dat heb ik gehoord he, ja dat heb ik dus gehoord!". Het is soms best moeilijk om mezelf aan het perfecte plaatje te houden. Ik heb een beeld van wat ik jou wil meebrengen, maar jij laat me duidelijk zien, meteen, dat dat niet werkt zolang ik zelf niet voldoe aan dat beeld haha.
Wel dacht ik, eigenlijk is het helemaal niet nodig te roepen, nadat er bijna iets gebeurd is of überhaupt. Alles is uiteindelijk goed gegaan, dus chill out! Wetend dat wanneer iets gebeurd, het toch wel gebeurd, mijn roepen lost niks op en ik bedacht me die meneer heeft mij niet nodig om voor sukkel uitgemaakt te worden (ook al hoorde hij het niet), hij zal ook wel geschrokken zijn en dat gevoel is al genoeg en zo niet dan is dat ook prima, want ik neem hier nu mijn les uit.
Ze zeggen dat je constant een reflectie ziet van jezelf in anderen en daar reageer je op, met wat alles wat naar boven komt vanuit het oproepen van emoties. Soms onopgeloste zaken vanuit je verleden wat je nu herkent in emoties in de situatie vanuit het hier en nu. Ik zie dat als een kans om het aan te gaan vanuit het hier en nu, door herkenning, acceptatie, en loslaten en vooral niet door te blijven wijzen naar andere.
Het zegt dus vaak iets van jezelf. Wil ik jou een verbeterende versie van mijzelf maken? Wil ik mezelf verbeteren? Is die man een sukkel of ben ik dat? Hij is niet mijn verhaal. Mijn emoties zijn van mij en blijkbaar om het aan te gaan en op te ruimen, Dat is healing, innerlijke healing.
De volgende keer in dat ik in de auto zit zal ik om zeker twee redenen niet meer roepen! Ten eerste omdat ik jouw stemmetje nog steeds in mijn hoofd hoor: "Mama, jij roept sukkel! Oh ho, dat mag niet mama, ja mama dat heb ik gehoord he, ja dat heb ik dus gehoord!". Terwijl ik je leer mensen geen andere naam te geven, niet uit te schelden. En de andere reden is wie is nou de sukkel? Voordat ik iets roep denk ik eerst na,: wat is het doel? Wat kan ik er mee bereiken? Zegt het iets van mij? Komt het uit mij of doe ik iets omdat andere vinden dat het zo hoort, want dan werkt het voor mij ook echt niet. Eerlijkheid. Jij maakt van mij een heel mooie, verbeterende versie van mijzelf of doe ik dat zelf omdat jij mij laat zien hoe ik werkelijk doe en ik daar daadwerkelijk bewustwording uit haal en meteen daarin actie onderneem door dat wat ik eigenlijk wens te bereiken toe te passen in mijn dagelijkse leven in omgang met een ieder die mijn pad kruist.
Dankjewel, lieve Celine.
Reactie plaatsen
Reacties